Naveen no more, if Aparajita named the next CM!

Subhas Chandra Pattanayak
The political scenario in Orissa is getting murkier everyday with poll pundits failing to grasp why the expected coalition between BJP and BJD is not taking shape, even as the ranks and files of both the parties do not show any eagerness to reorient themselves to match the ethics of alliance.

BJD autocrat Naveen Patnaik has, in the meantime, taken stock of his party’s preparedness in a few Parliamentary constituencies. But more than helping his party’s electoral preparation, this exercise is viewed as a design to keep the morale of his files in tact.

BJD files are facing inclement climate in Orissa as people in general are visibly disillusioned with Naveen for his anti-Oriya attitude thanks to consistent BlackFlag Campaign (KalaPataka Abhijan) of Bhasha Andolan. The Oriyas have been silently watching how he has been deliberately contravening the Orissa Official Language Act, 1954 everyday in his discharge of official duties to the total disadvantage of the children of the soil. The have silently digested the ignominy of their Chief Minister resorting to Cabinet scam and forgery in amendment of this Act in order to obliterate the possibility of administration of Orissa in Oriya Language. Due to Naveen’s anglicised mentality, the splendid soil of the Oriyas has almost become a dominion of his Tamilian Rasputin, who was a mere public servant surviving on salary from the State Treasury yesterday, but because of Naveen’s mysterious weakness towards him, has become today the de facto ruler of the State.

The Oriyas  are eager to avenge. But to them, no alternative is available.

People have not pardoned the Congress, which, in reality, is guilty of rendering the aim of our Republic inconsequential by subjugating India to GATT-WTO and Nuke deal with USA. Its pro-USA economic policies had, in reality, defeated the  sovereign resolve WE THE PEOPLE OF INDIA had adopted to constitute our country into a SOVERIGN SOCIALIST SECULAR DEMOCRATIC REPUBLIC.

In these pages we had portended doom for Congress, as we had sensed massive wrath in public against the stooges of USA like Manmohan Singh and his gang.   The Congress, despite Rahul Gandhi’s sincere endeavours, is yet not excused by the masses, particularly in Orissa. 

Communists are not in a position to form a Government in 2024. 

Hence the only alternative to Naveen raj appears to be the BJP, though their religious chauvinism is anathema to the cult of Jagannath that inherently controls the mindset of the “fine race” of Oriyas, who stand for liberal attitude to religion.

BJP is to do away with this defect in order to win the Oriya heart.

Perhaps it is taking time to project a CM candidate whose public image would not be found soiled with religious chauvinism. Such a candidate would be available to BJP in Ms. Aparajita Sarangi, presently member of Lok Sabha from Bhubaneswar,  who is marked for her adherence to administrative ethics than to upkeep places of worship, When she was Municipal Commissioner at Bhubaneswar, she had pressed bulldozers to demolish Hindu temples in different places of the City to free roads of obstacles. Hence, if she could be projected as the CM candidate, BJP may win in the special circumstances, notwithstanding aversion of general public to the party of profiteers.

In the circumstances, it can be safely predicted that discarding the coalition idea, if BJP fights alone with Ms. Aparajita Sarangi as its candidate for the post of CM, it would win the election for Orissa Assembly with corresponding success in Lok Sabha constituencies. 

BJP is no less a danger to Orissa than BJD

Subhas Chandra Pattanayak

The ruling BJD led by Chief Minister Naveen Patnaik has pushed Orissa into deplorable debacle in every respect. When mindless mining has denuded the splendid land of its precious metals oblivious of the needs of the future generations, the State that had taken shape after long 66 years of revolt against British colonialists’ wrongful clubbing of Oriya speaking areas in the neighbourhood provinces belonging to rival tongues, is now facing severe threats to its geographical limits from the same neighbourhood provinces. Naveen is so very anti-Oriya, like his father, in his attitude that, he has not only been contravening the Orissa Official Language Act, 1954 everyday during his tenure, but also has pushed the Act into atrophy by using fraudulence in its amendments. But, BJP is also no less a danger to Orissa. 

When in the early 1980s, people of Orissa, particularly of Sambalpur, had raised high pitched protests against price-rise, it was BJP under leadership of Vajpayee and Advani that had contrived a bogy of  victimisation of Marwaris by the Oriyas in order to compel the CM to take action against whosoever was leading the campaign against hoarding, black-marketing, price rise. As many as 14 students of Burla were brutally killed, as they were the pioneer of protest against price-rise.

It was BJP government in the Centre that had created the new State of Chhatishgarh without any consultation with Orissa, knowing pretty well that, Mahanadi, the life-line of Orissa, emanates from Chhatishgarh. Any industrial use of Mahanadi in Chhatishgarh was bound to affect Orissa very adversely and hence, before creation of Chhatishgarh, the Vajpayee Government should have consulted Orissa in the matter of Mahanadi. It deliberately didn’t. Resultantly, Orissa is in severe disadvantage.

The seed of separatism was sown by BJP in the western part of Orissa with a motive to catch votes in elections. 

Naturally, BJP has no commanding credibility in Orissa. Credibility of BJD is also conspicuous by its absence, Both the parties know this and therefore, their leaders, privy to the intelligence reports on their declining respective credibility, are trying to form an electoral alliance in the State. But their files do not support the idea of alliance, as contest would bring them bonanza of income from electioneering.   

Against this discernible reality, my live message to my friends in Facebook, is reposted in YouTube for my esteemed readers here.   

The State Assembly that never bothered about the State Language, died

Subhas Chandra Pattanayak
On February 9th, the 16th Orissa Legislative Assembly, that had shown no concern for governance of the State in the State Language, virtually died a premature death, helping Chief Minister Naveen Patnaik escape undiscussed and uncensored for forgery in the amendments of the Orissa Official Language Act, 1954 and for unauthorised expenditure in the so-called First World Oriya Language Conference. The session was programmed till 13th instant.

In the 15th Assembly Chief Minister had used fraudulence to amend the Official Language Act of Orissa. He had even obliterated the Cabinet decision dated 14 March 2018, which had finalised the draft amendment bill as per pencil vetting by the Law Department. He had taken away the legally prepared draft Bill from the Assembly file and  put a fabricated draft there, which eventually got approval of the Assembly on the 1st of May, 2018. Such fraudulence in Law making is never marked in any democracy anywhere. 

This legislative misconduct of the Chief Minister was brought to records with official documents in my two books namely Oriya Bhashaku Naveenanka Maranaaghata (Naveen’s Deathblow to Oriya Language) published in 2021 and Vartsaniya Bidhanasabha (Condemnable Assembly) published in 2022. The 16th Assembly being the sovereign house in action in these these two years and up to end of the last session on Friday, the Chief Minister should have been subjected to prosecution for breech of its privilege. But it never happened.  

ଭାଷା ଅନ୍ଦୋଳନର ପ୍ରଭାବ : ଓଡ଼ିଆବିଦ୍ଵେଷୀ ମଙ୍ଗିଲେଣି “ଭାଷା ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ”

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଭାଷା ଅଧିକାର ପାଇଁ ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଯେଉଁଦିନ ହୋଇଥିଲା ଆଠ ବର୍ଷ ଦଶ ମାସ ତିନି ଦିନ, ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା “ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ଵ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ । ଏହାର ଦୁହା ଥିଲା “ଭାଷା ଅତୀତର ଅସ୍ତିତ୍ଵ , ଭାଷା ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ” । 

ଚାରିବର୍ଷ ତଳେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ପ୍ରବାହରେ ମୋ ଫେସବୁକ୍ କାନ୍ଥରେ ମୁଁ ତିଆରିକରିଥିବା ଏକ ଶୀର୍ଷକ ଥିଲା, ଭାଷା ହିଁ ଆମ ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ।

( http://www.facebook.com/share/p/6Dt5v7kCzq4sTsHr/?mibextid=oFDknk )

କବି ଓ ଶିକ୍ଷାବିତ୍ ମହେନ୍ଦ୍ର ତ୍ରିପାଠୀ ଏହା ଉପରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ରଖି କହିଥିଲେ, “ଭାଷା ପାଇଁ ଚାରିଆଡେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ, ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ ଆତ୍ମହରା ।”

କଳା ପତାକା ଅଭିଯାନର ଜନପ୍ରିୟତା ଯେପରି ଗତ ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବରୁ ଭୋଟ ଆଶାରେ ‘କାଳିଆ’ ଯୋଜନା ପ୍ରବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ଢୁକାଇଥିଲା , ଏହି ଶୀର୍ଷକ ସେପରି ଏବର୍ଷର ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବରୁ ତାଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛି ମଙ୍ଗିବାକୁ ଯେ, “ଭାଷା  ଅତୀତର ଅସ୍ତିତ୍ଵ , ଭାଷା ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ” । ମୋ ଶୀର୍ଷକରୁ “ବର୍ତ୍ତମାନ” ଶବ୍ଦଟିକୁ ବାଦ ଦେବାକୁ ସେ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି, କାରଣ ଆମ ଭାଷାକୁ  ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରି ପକାଇଛନ୍ତି , ତାଙ୍କର ମୁହଁ ନାହିଁ କହିବାକୁ ଆମ ଭାଷା ବର୍ତ୍ତମାନ କି ଅବସ୍ଥାରେ ! 

କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ ନଚାଲିଥିଲେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ କିଏ, ବିଶ୍ଵ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ କିଏ?

ତାଙ୍କରି ଜଣେ ପାଖଲୋକଙ୍କ ପକ୍ଷରୁ ଗୋପନୀୟତା ସର୍ତ୍ତରେ ଖବର ମିଳିଛି କି, ଏହି ସମ୍ମିଳନୀରେ ରାଜ୍ୟ ରାଜକୋଷରୁ ବରବାଦ ହୋଇଛି ପାଁଶହ କୋଟି ଟଙ୍କା ।  ଯେଉଁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା କରାଇନଦେବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନ, ୧୯୫୪ (Orissa Official Language Act, 1954) ଅପସଂଶୋଧନ କରିଛନ୍ତି ଓ ଏହି ଅପସଂଶୋଧନ ସମ୍ଭବ କରାଇବାକୁ ବିଧାନ ପ୍ରଣୟନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଜାଲିଆତି କରିଛନ୍ତି, ସେ ଆମ ଭାଷା ନାମରେ ବିଶ୍ଵ ସମ୍ମିଳନୀ କରିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ପାଖରେ ତାଙ୍କ ପରାଜୟର ସଦ୍ୟତମ ପ୍ରମାଣ । 

ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ କି ଅପକର୍ମ ସେ ନକଲେ! ସୁପାରି ଦେଇ ଛଦ୍ମଘାତକ ମୁତୟନ କଲେ । ଏ ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଦୂରେଇରଖିବା ପାଇଁ ଗଣମାଧ୍ୟମକୁ ପ୍ରଭୂତ ଅର୍ଥ ପ୍ରଦାନ କରି ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଆଖି ବନ୍ଦ ରଖିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କଲେ । ମୋ ଦାବି ଅନୁରୂପ ଭାଷା ଆଇନ ସଂଶୋଧନ କରୁଛନ୍ତି ବୋଲି ପ୍ରଚାର କରାଇ ବିଧାନ ପ୍ରଣୟନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଜାଲିଆତି ପ୍ରୟୋଗ କରି ଆମ ଭାଷା ଆଇନକୁ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରିଦେଲେ । ଏ ସମସ୍ତର ପ୍ରାମାଣିକ ତଥ୍ୟ ମୁଁ ତିନୋଟି ପୁସ୍ତକରେ ପ୍ରଦାନ କରିଛି । ସେଗୁଡ଼ିକ ହେଲେ “ଦାନାର ତୋବଡ଼ା” , “ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ନବୀନଙ୍କ ମରଣଆଘାତ” ଓ “ଭର୍ତ୍ସନୀୟ ବିଧାନସଭା” । ଏହି ତିନି ଅକାଟ୍ୟ ତଥ୍ୟଭରା ବହି ସାଙ୍ଗକୁ ତାଙ୍କ ସୁପାରିଖିଆ ଲୋକେ ଓ ସାମ୍ବାଦିକେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭାଙ୍ଗି ନପାରିବା ସାଙ୍ଗକୁ ଭାଷା ଅଧିକାର ପାଇଁ ଅତୁଟ କଳା ପତାକା ଅଭିଯାନ ନବୀନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଜନରୋଷର ଏପରି ଅଦୃଶ୍ୟ ତତଲା ଫଲ୍ଗୁ ଧାରା ସାରା ଓଡ଼ିଶାରେ ଖେଳାଇ ଦେଇସାରିଛି ଯେ, “ଗୋରୁ ଲାଞ୍ଜ ଧରି ତପ୍ତ ବୈତରଣୀ ପାର ହେବା” ପରି ଆସନ୍ନ  ନିର୍ବାଚନରେ ତଡ଼ା ଖାଇବାରୁ ବର୍ତ୍ତିଯିବା ପାଇଁ ସେ ବିଶ୍ବ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ସମ୍ମିଳନୀ ମୁଁ ମନ୍ତ୍ରୀସ୍ତରୀୟ କମିଟିର ସଭ୍ୟ ଥିବା ବେଳେ ୧୦୧୫ରେ ପ୍ରସ୍ତାବିତ ହୋଇଥିଲା ଓ ଯାହାକୁ ସେ ଏଯାଏଁ ଅବଜ୍ଞା କରି ଆସିଥିଲେ । 

ଏହି ପ୍ରେକ୍ଷାପଟରେ, ଏହି ଏକା ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ  ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାହିଁ ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ବୋଲି ସ୍ଵୀକାର କରିଥିବା ଯେ ତାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଛୁରିକାବିଦ୍ଧ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ନୈତିକ ବିଜୟ – ଏହି ବାସ୍ତବତା ମୋତେ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଛି । ଯେତେ ଓଡ଼ିଆ ମୋ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ସମର୍ଥନ କରି କଳା ପତାକା ତୋଳିଛନ୍ତି, ଓଡ଼ିଶାର ଯେଉଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଷାବିଜ୍ଞାନୀ ଓ ଜନନେତାମାନେ ମହାମାରକ କୋଭିଦ -୧୯ କାଳରେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର ବୌଦ୍ଧିକ ଅଧ୍ୟାୟରେ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ‘ଫେସବୁକ୍’ ମଞ୍ଚରେ ସିଧା ପ୍ରସାରଣ କ୍ରମେ ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ମନ୍ତ୍ରୀସ୍ତରୀୟ କମିଟିର ସଦସ୍ୟ ଭାବେ ମୁଁ ଦେଇଥିବା ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣପ୍ରାଣରେ ସମର୍ଥନ କରି ଓଡ଼ିଶାରେ ଭାଷା ଜାତୀୟତାର ନବପ୍ରବାହକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି , ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତଥା ଭାଷା ମା ପାଇଁ  ୨୦୧୫ର ଐତିହାସିକ ଅନଶନ-ଧର୍ମଘଟକାରୀ କବି ଗଜାନନ ମିଶ୍ର ଓ ସେହି  ଧର୍ମଘଟ ସହ ନିଜ ନିଜକୁ ଜଡ଼ିତ କରିଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାପ୍ରାଣ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।   

ମୋର ବିଶ୍ଵାସ , କତରା ଘୋଡ଼ାଇ ହେଲେ ଯମ ଯେମିତି ଛାଡ଼େ ନାହିଁ, ଠିକ୍ ସେମିତି ଏବେ ନିର୍ବାଚନ ବୈତରଣୀ ପାରି ହେବାକୁ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ବିଶ୍ବ ଓଡ଼ିଆ ସମ୍ମିଳନୀ ପରି ଯେତେ ବାହାନା କଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଜାଲିଆତିର ଶିକାର ହୋଇଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ତାଙ୍କୁ କ୍ଷମା ଦେବ ନାହିଁ ଓ ତାଙ୍କୁ ବିତାଡ଼ିତ କରି ହିଁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଜନନୀର ଜୟ ହେବ ।   

ବର୍ଷ ଶେଷର ନୈବେଦ୍ୟ // ଯୁଗପୁରୁଷ ମଧୁସୂଦନ ଦାସ : ଆମ ଜାତି ଓ ଆମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

 

ଗୋଟିଏ ଜାତି ଯେତେବେଳେ ଭୟଙ୍କର ବିପତ୍ତିରେ ପଡ଼ିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ତାକୁ ତହିଁରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ଯିଏ ସମର୍ଥ ନେତୃତ୍ଵ ଦେଇଥାନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ କୁହାଯାଏ ଯୁଗ ପୁରୁଷ । ଓଡ଼ିଶାର ଏକମାତ୍ର ଯୁଗ ପୁରୁଷ ହେଲେ ମଧୁବାବୁ : ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ କୁଳବୃଦ୍ଧ ମଧୁସୂଦନ ଦାସ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଭୂଖଣ୍ଡକୁ ନେଇ ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ରାଜ୍ୟ ହେବ, ଯେଉଁଠି ସବୁ କାମ ଓଡ଼ିଆରେ ହେବ, ଏହି ଥିଲା ତାଙ୍କ ସ୍ଵପ୍ନ ।

ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀକୁ ହଡ଼ଫ କରି ସମ୍ମିଳନୀର ଏକ ଅନଧିକୃତ ଅଧିବେଶନ ଚକ୍ରଧରପୁରରେ ସଂଘଟିତ କରି ଗୋପବନ୍ଧୁବାବୁ ଯଦି ତାହାକୁ ବସ୍ତୁତଃ ହତ୍ୟା କରିନଥାନ୍ତେ, ତେବେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ସମଗ୍ର ଭୂଖଣ୍ଡକୁ ନେଇ ଓଡ଼ିଶା ଆବିର୍ଭୂତ ହୋଇଥାନ୍ତା । ଜାତିଭିତ୍ତିରେ ମଣିଷମାନଙ୍କୁ ଜନ୍ମତଃ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିଚାରିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା ସହ ଏକମତ ନଥିବା ମଧୁବାବୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବାରୁ ଓଡ଼ିଶାର ହିନ୍ଦୁ ମହାସଭା ସମର୍ଥକମାନେ ଭିତରେ ଭିତରେ ତାଙ୍କୁ ବିରୋଧ କରୁଥିଲେ ଓ ଶେଷରେ ତାଙ୍କ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀକୁ ଲୋପ କରି ତାଙ୍କ ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ସାକାର ହେବାକୁ ଦେଇନଥିଲେ ।

ମଧୁବାବୁଙ୍କ ସେହି ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ବପ୍ନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଆମେ ଆମ ଭାଷାରେ ଆମ ରାଜ୍ୟର ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମ ରତ; କିନ୍ତୁ ଆମ ରାଜ୍ୟ ଏପରି ଜଣେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ କବଳରେ ପଡିଛି, ଯିଏ ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ମତଲବକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ଆମ ଭାଷା ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଧାନସଭାରେ ଜାଲିଆତି ବି ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି । ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଭାଗ୍ୟାକାଶରେ ଜମିରହିଥିବା ଅନ୍ଧକାର ଅଧିକ ଭୟଙ୍କର ଭାବେ ଘଞ୍ଚ ହୋଇଉଠିଛି ।

ଏହି ଦାରୁଣ ଦୁର୍ବିପାକ କବଳରେ ଆମେ ଆମ ପରିଚୟ ହରାଇବାକୁ ବସିଥିବା ବେଳେ, ଆମ ଭାଷାର ଲାଭଜନକ ଉପଯୋଗ କରି ନିଜ ନିଜ ପାଇଁ ପୁସ୍ତକୀୟ ଆୟ, ଲେଖକୀୟ ପରିଚୟ, ଅଖିଝଲସା ସମ୍ମାନ ସଂଗ୍ରହ କରୁଥିବା ଭାଷାଜୀବୀମାନେ ମୁହୂର୍ତ୍ତକପାଇଁ ମଧ୍ୟ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ କେବେ କହିନାହାନ୍ତି ମଧୁବାବୁଙ୍କ ଜୀବନବ୍ୟାପୀ ତପସ୍ୟାକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ସେ ଯେଉଁ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ଚଲାଇଛନ୍ତି, ତହିଁରୁ ନିବୃତ୍ତ ହେବା ପାଇଁ । ଯେଉଁ ଓଡ଼ିଆମାନେ ସରସ୍ଵତୀ ସମ୍ମାନ, ଜ୍ଞାନପୀଠ ସମ୍ମାନ, କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡ଼େମୀ ସମ୍ମାନ, ରାଜ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡ଼େମୀ ସମ୍ମାନ, ସାରଳା ସମ୍ମାନ ଆଦି ସମ୍ମାନ ସାଉଁଟିଛନ୍ତି, ସାହିତ୍ୟସେବା ଆଳରେ ବିଭିନ୍ନ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ବିନା ଗବେଷଣାରେ ସମ୍ମାନଜନକ ଡକ୍ଟରେଟ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି, ବିଭିନ୍ନ କିସମର ପଦ୍ମ ସମ୍ମାନରେ ବିଭୂଷିତ ହୋଇଛନ୍ତି , ସେ ସମସ୍ତେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା କରୁଣାରୁ ସେ ସବୁ ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି । ଅଥଚ, ଓଡ଼ିଆ ଜାତିକୁ ଭାଷା ଅଧିକାର ମିଳୁନି; ସେମାନଙ୍କ ପାଟି ଫିଟୁନି !

ଆମ ଭାଷାଜୀବୀ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ, ସେମାନଙ୍କ ପରିସୃଷ୍ଟ ସାହିତ୍ୟ ହେତୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପରିପୁଷ୍ଟ ହେଉଛି । ମାତ୍ର ସେମାନେ ସ୍ଵୀକାର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ, ସେମାନଙ୍କୁ ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବେ ଝଲସିବାର ଓ ଏତେ ସବୁ ସମ୍ମାନ, ଉପାଧି, ଅର୍ଥ ଅର୍ଜିବାର ପରିସର ଯିଏ ଦେଇଛି, ତାହା କେବଳ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା । ସାହିତ୍ୟ ଆମ ସହଜାତ ନୁହେଁ, ଭାଷା ଆମ ସହଜାତ । ଭାଷାର ସ୍ଵାର୍ଥକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଉପଯୋଗ ଦ୍ଵାରା ସାହିତ୍ୟ ସୃଷ୍ତିହୁଏ , କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ଭାଷା କାମର ଭାଷା ନହୁଏ ସେ ଭାଷା ମରିଯାଏ , ଯେମିତି ମରିଯାଇଛି ବିପୁଳ ସାହିତ୍ୟ ସତ୍ତ୍ୱେ ପାଳି, ମରିଯାଇଛି ସଂସ୍କୃତ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ହିଁ ଆମ ପରିଚୟ । ଆମ ଭାଷା ଓଡ଼ିଆ ବୋଲି ଆମେ ଓଡ଼ିଆ । ବଙ୍ଗଳା ଯଦି ଆମ ଭାଷା ହୋଇଥାନ୍ତା, ଆମେ ହୋଇଥାନ୍ତେ ବଙ୍ଗାଳୀ ; ତେଲୁଗୁ ଯଦି ଆମ ଭାଷା ହୋଇଥାନ୍ତା, ଆମେ ହୋଇଥାନ୍ତେ ତେଲେଙ୍ଗା । ଆମ ଭାଷାଜୀବୀ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଏହା ବୁଝିବା ଉଚିତ । ସେଥିପାଇଁ, ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆବିଦ୍ଵେଷୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସ୍ଵର ତୋଳିବା ଉଚିତ । ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ସେମାନେ ଆମ ଭାଷା ଆଇନର ସଂଶୋଧନ ପାଇଁ ମୁଁ ଦେଇଥିବା ପ୍ରସ୍ତାବକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାକୁ କହିବା ଉଚିତ ଓ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନରେ ଝାସ ଦେବା ଉଚିତ । ଆମ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ କେବଳ ଭାଷାଜୀବୀ ନୁହନ୍ତି , ସେମାନେ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ମଧ୍ୟ, ଏହା ସରକାରଙ୍କୁ ଓ ସାରା ବିଶ୍ଵକୁ ଜଣାଇଦେବା ପାଇଁ ସେମାନେ ସମସ୍ତ କୁଣ୍ଠା ବିସର୍ଜନ କରି କଳାପତାକା ଅଭିଯାନକୁ ଆସନ୍ତୁ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶର ରୂପାଯନ ପାଇଁ ମଧୁବାବୁ ଯେଉଁ ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଥିଲେ ତାହା ଯେପରି ବିଷୟନିଷ୍ଠ, ଅଥଚ ଆଇନ ସମ୍ମତ ଥିଲା, ଠିକ ସେହି ଢାଞ୍ଚାରେ ମୁଁ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଗଢିଛି । କୌଣସି ଆଇନ ଉଲ୍ଲଂଘନ ନକରି ଆଇନଅମାନ୍ୟକାରୀ ସରକାରକୁ ଆମ ଭାଷା ଆଇନର ଉଲ୍ଲଙ୍ଘନକାରୀକୁ ଦଣ୍ଡବିଧାନ ପାଇଁ ଓ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ସର୍ବତୋଭାବେ ଓଡ଼ିଶାର କାର୍ଯ୍ୟଭାଷା କରିବା ପାଇଁ କିପରି ବାଧ୍ୟ କରାଯାଇପାରେ ଏହା ତାହାର ଉତ୍କୃଷ୍ଟତମ ପରୀକ୍ଷଣ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର କାର୍ଯ୍ୟଭାଷା କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏକ ଭାଷାଭିତ୍ତିକ ପ୍ରଦେଶ ଭାବେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିକଳ୍ପନା କରି ତାହାର ରୂପାଯନ ପାଇଁ ମଧୁବାବୁ ଯେଉଁ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀ ଗଢିଥିଲେ, ତହିଁରେ ଯୋଗଦେବାକୁ ସବୁ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇ ସେ କହିଥିଲେ –“ଏହି ସମ୍ମିଳନୀ ଜାତିପ୍ରାଣସିନ୍ଧୁ କୋଟି ପ୍ରାଣବିନ୍ଦୁ ଧରେ, ତୋର ପ୍ରାଣବିନ୍ଦୁ ମିଶାଇ ଦେ ଭାଇ ଡେଇଁ ପଡ଼ି ସିନ୍ଧୁ ନୀରେ ।“

କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଆତ୍ମାର ଅଭିଯାନ । ଏଥିରେ ଝାସ ଦେଇ ଆମ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ନିଜ ଭାଷାଜନନୀଙ୍କୁ ସରକାରୀ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର କବଳରୁ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ କରନ୍ତୁ ।

ଏହି କଥା କହି, ୨୦୨୩ର ଏହି ଶେଷ ଦିବସରେ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ପକ୍ଷରୁ ମୁଁ ମଧୁବାବୁଙ୍କୁ ଆଭୂମ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି ଓ ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀର ସ୍ମୃତି ସମ୍ମୁଖରେ ନତମସ୍ତକ ହେଉଛି ।

Oriya Language created Orissa and therefore Orissa must be ruled by Oriya Language

Subhas Chandra Pattanayak

Chief Minister Naveen Patnaik seems to have developed a wrong notion that governance of Orissa in Oriya depends upon his mercy. His press-note of December 17 and full page display advertisement in major broadsheets of today force us to arrive at this apprehension.

In his December 17 press note it was declared that he had held a meeting with the five members of the ministerial committee on that day for the purpose of “strictly implementing the Orissa Official Language Act, 1954 in official and non-official level” to facilitate which a website has been floated by the government. In the full page multi-color advertisement in broadsheet dailies today, this is intriguingly missing.

The advertisement is designed to tell the people that Chief Minister Naveen Patnaik has taken historical steps to save and develop Oriya language, and has enumerated the steps he has taken. This is blatant lie. Neither he nor his government has executed any single item claimed to be “historical” in the official advertisement. The entire advertisement is nothing but false propaganda. What a shame it is, that, the people of Orissa are taken for granted by their Chief Minister! Read more →

Navakalevara: Legends and reality

Subhas Chandra Pattanayak

Legends are the most misguiding mischief aimed at superimposing lies on reality so that indigenous people of an occupied land are kept too dazzled to see the dark face of the rulers and the class of exploiters can keep its victims subjugated to its authority, while forcing them to forget the heroic history of evolution of their own philosophy of life, their own splendid spiritual realizations, their own socio-economic uniqueness, their own ancient culture, their own valorous past, their own way of social integration and their own civilization.

We see this mischief galore in the context of Navakalevara of SriJagannatha.

So, here, we are to rip apart the legends and bring the reality of the Navakalevara to light, as thereby alone we can reach the lost uniqueness of the people of Orissa.

We will use Puri Sankaracharya’s self-proclaimed authority over Navakalevara to proceed with our purpose.

  Read more →

Samaja in Maze of Forgery: Two former Ministers of Orissa – Lingaraj Mishra & Radhanath Rath forged the WILL of Gopabandhu; Both benefitted till their death; SoPS continues to Loot

Subhas Chandra Pattanayak

The Oriya daily SAMAJA founded by late Utkalmani Pandit Gopabandhu Das, to which, out of their love and reverence for the great humanitarian leader, the people of Orissa had and have been giving their financial and moral support, is in a menacing maze of forgery and loot.

Sadly, two of Gopabandhu’s trusted men – Lingaraj Mishra and Radhanath Rath – who, because of being known so, had the opportunity of becoming cabinet ministers in Orissa, were the masterminds and/or makers of the forgery from which the paper is yet to be salvaged.

Both of them – Lingaraj and Radhanath – had partnered with each other in forging the last WILL of Gopabandhu to grab the Samaja, which being Gopabandhu’s paper was of superb credibility and the greatest political instrument of the day. They had performed this crime behind the screen of and in nexus with Servants of the People Society (SoPS), of which, while breathing his last, Gopabandhu was the Vice-President. Read more →